Hij was de meest veelzijdige Formule 1-rijder van zijn generatie, maar ontegensprekelijk ook een medisch mirakel. Jacky Ickx overleefde dertig jaar lang de waanzin van het racen, al was hij meer dan eens op sterven na dood. 'Mijn beschermengel,' zegt Ickx, 'heeft hard gewerkt.

Hij bezorgde Anderlecht zijn eerste Europabeker en bereidde het pad voor de successen van Rode Duivels in de jaren '80. Hij was snel, spectaculair en maakte veel belangrijke goals. Maar wat gebeurde er nadien met Soit Van der Elst?

Eind jaren tachtig verzamelde de schimmige Brugse zakenman François Lambert een zootje ongeregeld om zich heen, een wielerploeg opgetrokken uit de klei van la Flandre profonde: ADR. En toch stapelde ADR de grote overwinningen op: de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix én de Tour de France met Greg LeMond, voor de gelegenheid opgestaan uit de doden. Een XXL-aflevering van tachtig minuten, mét getuigenissen van Greg LeMond en Laurent Fignon.

Drie decennia lang heeft het gezin Verbauwen de erepodiums van de internationale zwemkampioenschappen bezet. Na vader Herman kwamen zijn twee dochters Carine en Pascale, tienersterretjes in het water. En ook al sloegen de golven soms over de rand van het zwembad, niemand van de Verbauwens is verdronken.

No description available

No description available

In 1977, één jaar na zijn triomf in de Tour, doet Lucien Van Impe opnieuw een gooi naar de eindoverwinning in de zwaarste Alpenrit. Zijn offensief eindigt in de goot, drie kilometer voor de top van l'Alpe d'Huez - het gevolg van een aanrijding door een volgwagen. Kwaad opzet, nonchalance of komedie? De val van Van Impe van A tot Z.

No description available

In 1999 overblufte Frank Vandenbroucke zijn tegenstanders in quasi elke wedstrijd. Zo ook in de Ronde van Spanje. En de prins van het peloton koos zijn afspraken met de geschiedenis met zorg uit. De wereldberoemde stadsmuren van Avila inspireerden Vandenbroucke tot een aanval zonder weerga, Roberto Heras en Jan Ullrich in vertwijfeling achterlatend. Weinigen wisten toen wat zijn ware drijfveer was: het hart van Sarah Pinacci stormenderhand veroveren.

No description available

No description available

In zijn drang om Europa te veroveren wendt Anderlecht midden jaren zestig de blik richting het Noorden van Nederland. Jan Mulder, de midvoor van de Winschoter Voetbal Vereniging, wordt in geen tijd de favoriete voetballer van de Brusselse elite. Mulder paart kracht aan efficiëntie, maar maakt ook naam buiten de muren van het Astridpark. Hij is de favoriete voetballer van Jacky Dupont, de koning van de Brusselse nacht. Aan de hand van Dupont ontdekt hij de pleisterplekken van de decadente beau monde. Mulder vergaapt zich aan de nieuwe heerlijke wereld die voor hem opengaat - die van Ilie Nastase, Claude François, Rudolf Nurejev en Jacky Ickx. Mulder, een levenslange voetballer, wordt er schrijver. Veertig jaar na zijn grote avontuur is duidelijk dat je Mulder wel uit Brussel kunt halen, maar Brussel niet uit Mulder.

Luik-Bastenaken-Luik van 1980 is wellicht de meest dramatische voorjaarsklassieker aller tijden. Toen de renners 's morgens uit Luik vertrokken, leek er weinig aan de hand: er vielen wat regendruppels uit de grijze lucht en de matige noordoostenwind trok aan. Tot het weer na dertig kilometer dramatisch omsloeg en Luik-Bastenaken-Luik de allure van een overlevingstocht kreeg. Bernard Hinault, de uitgesproken patron van het peloton, greep de buitengewone omstandigheden (sneeuw, gure zijwind) aan om zich de legende in te rijden. Luik-Bastenaken-Luik was voor Hinault nog maar de aanhef van wat een memorabel seizoen moest worden. Hij wou niet alleen in één jaar Giro en Tour winnen, maar zich in eigen land ook tot wereldkampioen laten kronen. Aangezien Hinault zich nog nooit op zelfoverschatting had laten betrappen, kon de tegenstand niet anders dan berusten.

No description available

No description available

Juli 1998: de renners in de Tour de France zetten de voet aan de grond. Bijna definitief. Nooit eerder hing de toekomst van La Grande Boucle zo aan een zijden draadje. Nooit eerder heeft Tourbaas Jean-Marie Leblanc zo moeten vechten voor het voortbestaan van zijn Ronde. En dat allemaal als gevolg van wat aanvankelijk een fait divers leek: de aanhouding van de Belgische Festina-verzorger Willy Voet aan de Frans-Belgische grens.

4 Juni 1994, het Heizelstadion in Brussel. Twee weken voor de Rode Duivels afreizen naar de Wereldbeker is Josip Weber de held van de natie. De Belgen hebben net Zambia verslagen met 9-0 en Weber, die pas 2 maanden Belg is, scoort 5 keer in zijn eerste officiële interland. Iedereen is ervan overtuigd: met deze Kroatische doelpuntenmachine kan België het ver schoppen op de World Cup in de Verenigde Staten. Maar wat als een sprookje begint, eindigt in een nachtmerrie. Josip's naturalisatie en de aandacht die hij in de pers krijgt als de redder des vaderlands, valt niet bij iedereen in goede aarde. Enkele collega Rode Duivels, met Marc Wilmots op kop, vragen zich openlijk af waar al die naturalisaties voor nodig zijn. Belga Sport bezocht Josip en zijn vrouw Irena bij hen thuis in Kroatië. Voor het eerst vertellen zij hun verhaal. Waarom ze ervoor kozen om de Belgische nationaliteit aan te vragen.

Vraag een Parijzenaar naar de meest bekende Belgische sporter en de kans is groot dat hij antwoordt: driver Jos Verbeeck. De Winnetou uit Wolfsdonk, een gehucht van Aarschot, heeft vier keer de Prix d'Amérique gewonnen op de legendarische baan van Vincennes. Hoger kun je in de drafsport niet reiken. Het is voorgoed gedaan met de duffe sfeer op de Belgische renbanen als de onstuimige Verbeeck daar begin jaren tachtig voor het eerst verschijnt. "Hij was direct een winnaar", zegt zijn collega-driver en inspirator Marcel Martens. Verbeeck, wiens talent onmiskenbaar is, bluft zich een weg naar de top. Als de Belgische drafsport eind jaren tachtig door een fraudeschandaal implodeert, neemt Verbeeck de wijk naar Frankrijk, dé drafnatie in Europa. Verbeeck is 32, spreekt geen woord Frans en heeft zijn bezittingen in twee koffers gepropt. "Ik ging gewoon op avontuur", blikt Verbeeck terug.

13 juli 1975. De koninginnerit van de 62e Ronde van Frankrijk brengt de renners over niet minder dan vijf cols van Nice naar Pra Loup: van het strand van de Côte d'Azur naar een mondain skioord in de Alpen, meer dan 200 kilometer landinwaarts. Als Eddy Merckx op de voorlaatste beklimming van de dag, de Col d'Allos, ten aanval trekt, is iedereen ervan overtuigd: Merckx is op weg naar een zesde Touroverwinning. Het record van de Fransman Jacques Anquetil - vijf overwinningen - komt dit jaar in Belgische handen. Met ware doodsverachting stort Merckx zich in de gevaarlijke afdaling naar beneden en begint met meer dan anderhalve minuut voorsprong aan de slotklim naar Pra Loup. Maar dan gebeurt iets dat niémand voor mogelijk heeft gehouden: plots stokt het ritme van de Kannibaal, hij komt nog amper vooruit. Tot hun verbijstering zien de achtervolgers Merckx weer voor zich uitrijden, één voor één halen ze hem in, en laten hem achter.

De zon heeft vaak geschenen in het leven van Jean-Marie Pfaff, maar zelden zo uitbundig als in mei 1982. Het is de maand dat Bayern München zich in Beveren meldt voor de keeper van de Rode Duivels. SK Beveren is de in opspraak geraakte Pfaff namelijk hartgrondig beu. De getormenteerde doelman ruikt een unieke kans.

Sportdocumentaire over die ene week in 1996 waarin Johan Museeuw meende te stoppen met wielrennen, maar integendeel wereldkampioen werd en doorbrak als wielerkoning.

Deze aflevering van Belga Sport vertelt het verhaal van één van de meest markante figuren uit de geschiedenis van de autosport. Gilles Villeneuve, de kleine Canadees die met zijn spectaculaire rijstijl de wereld veroverde, sneuvelde in de bossen van Vlaanderen. Behalve zijn weduwe Joann, spreekt ook zijn zoon Jacques Villeneuve voor het eerst vrijuit over de kwestie. Samen met andere racers uit de wereld van de razende roulette, die de Formule 1 toen nog was.

In het begin van 1974 zit Club Brugge aan de grond. Van de ploeg die een half jaar daarvoor de landstitel heeft gewonnen, is weinig meer over: de ruggengraat van het elftal is oud, het stadion een bouwval, de vereniging zo goed als failliet. Op dat moment betreedt Ernst Happel de arena...

Vrouwenjudo was een sport die er heel lang niet toe deed. Tot Ingrid Berghmans in 1980 in New York voor het eerst wereldkampioene werd. Berghmans was negentien, droeg haar kapsel als een punkster en had talent te koop.

Eind jaren ‘60 baadt het Belgische wielrennen in weelde. Het is de gouden tijd van Merckx, Godefroot, Verbeeck, Van Springel. En dan staat er ook nog een jong en ongedurig talent uit Roeselare te trappelen om zich met hen te meten: Jean-Pierre Monseré.